3.0; eens een vage beschrijving van wat een utopie leek te zijn, nu een onontkoombare, toekomstige werkelijkheid. Dit was de conclusie die ik trok na kennis gemaakt te mogen hebben met deze instellingen:
Seats2Meet. Ooit van gehoord? Dat komt nog wel, zult u zien. Seats2Meet is het een innovatief business-concept: het biedt online én offline werkplekken voor ontmoetingen, werkgelegenheid, co-creaties, kennisuitwisseling, ideeën, innoveren, inspireren en versterken. Door organisaties te verbinden met Z(z)P-ers, geven ze de samenleving een nieuwe vorm met nieuwe waarden.
@S2M zit verspreid over heel Nederland en via de site kun je werk- en/of ontmoetingsplaatsen reserveren in de buurt. Niet alleen werkplekken, ook sprekers zijn te vinden via de site en tevens te 'reserveren' voor je bijeenkomst. S2M past zich, mede door de mobiliteit, dus geheel aan aan de behoeften van de gebruikers. Je kunt ze ook met verschillende social media volgen, zodat je op de hoogte blijft van nieuws, ontwikkelingen en vestigingen. De Moor (2011) pleit ook voor zoiets dergelijks, maar dan in de vorm van bibliotheken. Bibliotheken zouden zich moeten vestigen in de fysieke, maar zeker ook in de digitale omgeving. Het zijn namelijk dé omgevingen waar kennis wordt verspreid en gedeeld: "
De bibliotheek is immers een van de plaatsen in de stad waar kennis wordt gedeeld en waar kennisprocessen worden geïnitieerd, gevolgd en gefaciliteerd. ... De bibliotheek als stadslab." (De Moor, 2011)
"De bibliotheek als stadslab", dat klinkt me als muziek in de oren. Juist nu, in een tijd waarin de bezuinigen veel problemen met zich meebrengen, moet het hooft boven water gehouden zien te worden. Bibliotheken zouden moeten fuseren tot één groot lab, vol kennisuitwisseling en als bron van nieuwe kennis. Een dergelijk, kleinschalig concept wordt al uitgevoerd binnen regionale bibliotheken: zo zijn de bibliotheken van Maasland gefuseerd en kan ik nu in de bieb van Heeswijk-Dinther, waar ik woon, zelfs boeken bestellen uit de bibliotheek van Tilburg. Dit is uiteraard nog de 2.0-fase, als je het mij vraagt, want er is nog altijd maar een beperkt aantal boeken beschikbaar en er gaan nog enkele weken overheen voor ik mijn gewenste boek in bezig heb. Maar ze zijn op de goede weg: de bibliotheek als een bottom-up maatschappelijke voorziening, in plaats van een top-down institutionele instelling.
Maar er is meer:
Een ander teken van 3.0-leven wordt gegeven door het Tilburgse concept Incubate, wat lijkt voort te borduren op De Moors (2011) experince economy. Mensen willen beleving; informatie en kennis moeten een beleving zijn. Verschillende prikkels moeten de mensen geïnteresseerd en scherp houden. Social media zorgen bijvoorbeeld voor veel verschillende soorten input, meningen en nieuws waarmee ze de mensen in de 2.0-fase als het ware bombardeerden; zover zelfs, tot de kat in het garen zat... Tegenwoordig zijn we er echter aan gewend, dus hoeven we niet meer te mauwen. O ja, toch wel: we zijn nu zó gewend aan het ontvangen van duizend prikkels, dat we bijna in slaap vallen als het er minder zijn. We hongeren naar meer prikkels, meer beleving, meer informatie (maar laat ons niet te langen teksten lezen, dan kunnen onze tere hersentjes al lang niet meer aan!): gewoon méér! Natuurlijk maken bedrijven hier gebruik van door het menselijk gevoel te exploiteren: beleving en prikkels, hoe meer hoe beter, worden op de markt verkocht als zoete broodjes. Desalniettemin, Incubate lijkt aan de Moors experience economy te voldoen. @IncubateTilburg is een festival, georganiseerd voor, door en met de bezoekers. Uiteraard zit er een organisatie achter die alles draaiende houdt en controleert, maar het festival wordt geheel van buitenaf (bottom-up) ingevuld door... nouja, net wie interesse heeft. Ken je een leuke band, weet je een leuke biografie? Stuur het naar Incubate en zij proberen zo goed mogelijk aan jouw wensen te voldoen: de line-up en invulling van het programma en de website zijn dus in handen van buitenstaanders. Mensen met grote behoeften aan prikkels kunnen hier dus hun ei goed kwijt: zoek informatie over je favoriete bands en post het op de site; een eindeloze bezigheid, als je wilt. Op deze manier maak je met zijn allen een festival waar je trots op kunt zijn: 'Independent [en experienced] Culture'.
Waar het dus op neerkomt is dat het leven in de 3.0-samenleving meer van je vraagt dan je zou denken. Je moet (en wilt!) participeren; hier met die prikkels, hier met dat gevoel! Op die manier worden we met zijn allen organisators, ontwerpers, en zelfs meesters in eigen omgeving. "Doe wat je lekker vindt", zeiden de wijze, vooruitziende mannen van Luie Hond. "Doe wat je lekker vindt", en dat doen we; lekker 3.0.
meow.
ps: Deze opgroeiende poes heeft haar Twitter-account kunnen koppelen aan haar blog. 3.0; eat your heart out!
Edistorm-wat? Yes, zó geïntegreerd ben ik dus al in #samenleven3.0. Ik ben in bijna elke vorm van social media die er op het moment een beetje toe doet theoretisch 'actief'', maar mijn kattenkop is in het vorige niveau blijven hangen, dus dat 3.0-multitasken ging me niet erg goed af... Excuses aan @hvdriel. (deze error is inmiddels trouwens opgelost: zowel @edistorm als de eerste @brainstorm zijn aangemaakt en tevens heb ik op mijn bureau een to-do-lijstje hangen met daarop mijn nieuwe vaste rondje 'mediëren').
Ook ging er een belletje rinkelen toen ik ein-de-lijk achter de ware bedoeling kwam van deze blogs: aha!
Mijn eerste blog was een spannend uitprobeersel: kan ik dit, hoe werkt dit en vind ik het leuk? Niet één keer kwam het bij me op waar dit uiteindelijk naartoe moest gaan, maar nu ik het weet, ga ik er gewoon weer met goede moed tegenaan. Weg 2.0, hallo 3.0. En nu écht! (hoop ik).
Zoals je leest, is deze poes niet voor één gat te vangen en heeft zijn zinnen gezet op de 3.0-wijsheid. Het wordt steeds leuker en interessanter. Ook zie ik er steeds meer het nuttige van in. Ik herkende mezelf bijvoorbeeld erg in het ARIA-patroon @hvdriel had geïntroduceerd. In het begin wilde ik het neusje van de zalm van alle nieuwe media: wat een amazement. Al snel, echter, had ik mijn vaste media (medium..) gevonden en maakte de nieuwsgierigheid het plaats voor resistence. Waarom overal online zijn, kost alleen maar moeite en wat is er mis met het oude (herkenbaar, niet?). Imitation is het derde stadium. Het nieuwe medium zal sterk lijken op oudere media (vergelijkbaar met 2.0). Dit nieuwe, geaccepteerde medium ontwikkelt zich met eigen kenmerken, waardoor het zich gaat onderscheid van de andere 'oudere' media. We kunnen er niet meer omheen en accepteren we het dan maar, tot het nieuwe medium op zijn beurt weer verouderd en we klaar zijn voor een nieuwe amazement.
Een ander patroon waar we kennis van mochten nemen was het veranderingsmodel van Charles Leadbeater: 'We think' als nieuwe organisatiestructuur. De ethiek van massaparticipatie wordt onze toekomst. Radicaal Informeel zoude ideale 3.0-situatie zijn waarin wij het podium overnemen.
Een mooie, verduidelijkte vergelijking maakte @IncubateTilburg in de bijeenkomst Professional 3.0, a.k.a. #prof3. 'Howling Mad' Murdock, hoe gek hij ook lijkt, zorgt in the A-team voor vernieuwing, een nieuwe kijk op dingen en slaat zo een hele andere weg in, waar de anderen nog niet over hadden nagedacht.
"In the past you were what you owned... now you are what you share." (Leadbeater, z.d.) Deze uitspraak vond ik erg interessant, omdat het waar is. Overal is kennis en over zijn ideeën, inspiratie en creatie, welke we kunnen delen: mass innovation. Mensen houden ideeën niet meer voor zichzelf. Ze communiceren met anderen en willen erkenning voor wat ze doen. Dit past perfect in een democratie, waarin iedereen in principe een stem heeft, maar die nu nog (2.0) wordt 'onderdrukt' door een klein instituut, namelijk de overheid. Als dat eenmaal weggevaagd is, blijft het volk over met de stem, de ideeën, de kennis en de innovatie. Wij zijn de toekomst. Of de utopie?
We gaan verder met waar we gebleven waren en maken een reis: van de 'eenvoudige' wereld naar de complexe mediale wereld; van 1- naar 3.0; van 'top down', naar 'bottom up'...
Het eerste wat me (positief) opvalt, is dat Van Driel, hoe 3.0 deze man ook is, aan powerpointrecycling doet. Als een déjà vu kwam de 1.0 muziekwinkel weer voorbij en dat deed een belletje rinkelen: Programma Professional 3.0. Daar ging het ook over de ontwikkeling naar de 3.0-samenleving. Maar het blijkt dus dat, hoewel 3.0 de toekomst is, ook 1.0 nog steeds zijn waarde heeft, bijvoorbeeld in de powerpoint. Kennis overdragen blijft dus nog steeds erg belangrijk, wat ik als positief op de cursus ervaar.
De reis van 1.0 naar 3.0 begint dus in de muziekwinkel: van platenzaak naar Youtube en Spotify. Zeker een verbetering, al ga ik de geur van oude platen wel missen in de digitale wereld... Eigenlijk, denk ik dat we veel van de wereld gaan missen in de 3.0-samenleving. Als alles zich op zo'n simpel schermpje (zo eentje als waar u nu naar zit te kijken) afspeelt, wie kijkt er dan nog naar buiten, naar de vogeltjes, naar de bomen, naar mensen?
Berkeley
Volgens de beroemde perceptie-theorie bestaat iets alleen maar als er iemand is om het waar te nemen. RT @GeorgeBerkeley "esse est percipi". Denk daar maar eens over na.
Hoe dan ook, na de huidige 2.0 komen we allemaal in een (roze?) 3.0-Cloud terecht, waarin iedereen wat te zeggen heeft. Weg elite, hallo Jan, Kees, Anne, Kim, Lapjespoes, Jumbo... en "We doen / leren / maken / zoeken / vinden / halen / brengen het zelf wel". Of iedereen die wat wil zeggen ook iets interessants te vertellen heeft, dat maakt niet meer uit: in deze wolk zijn alle katjes grauw.
En we zijn al op weg naar deze Cloudrevolution. Over schiet de 3.0-gedachte uit de grond, schoppend tegen de elite, op ieder niveau; van Occupy en Wikipedia tot Crowdfunding en Wikileaks. We geloven niet meer zomaar wat iedereen zegt en we worden dan ook steeds wijzer, als het goed is. Zo wijs, dat we de 1.0-instituten hoofdpijn bezorgen. Welkom in 3.0: "Het geheel van kennis, vaardigheden en mentaliteit waarmee burgers zich bewust, kritisch en actief kunnen bewegen in een complexe, veranderlijke en fundamenteel gemedialiseerde wereld." (Van Driel, 2012: col.2)
We worden onze eigen leermeester en onze idealen uiten we stiekem, onzichtbaar, virtueel. Ook ontwikkelen en differentiëren we onszelf van anderen op onze eigen manier, met onze eigen tags. We zweven boven de politiek, want iedere partij heeft wel een tag die ons aanspreekt. En als 3.0 érgens een error bevat, is het wel in kiezen, want daar doen we natuurlijk niet meer aan. De laatste (?) stap: durven we onze mechanische bril af te zetten en alles los te laten? Het zijn lange wegen, vol obstakels: op naar Rome! Ik ben er klaar voor, denk ik. U ook?
We zullen meesters van onszelf worden, althans in onze eigen vertrouwde, virtuele wereld. Maarja, als katten muizen, mauwen ze niet. Dus of we in die grote wolk sardientjes zullen opvallen of gehoord zullen worden in de echte wereld..? Dat zou 'meester' Berkely aan onze eigen inzichten overgelaten hebben. De tijd zal het leren. 'We have much to learn, young grasshoppers.'
Ronald van den Hoff is, naar mijn zeggen, al zo'n meester; namelijk meester van participatie in 3.0. Naast dhr. Hans van Driel uiteraard. Hij is (mede) oprichter van 3.0-instellingen als Seats2Meet en Mindz en heeft een heldere visie over de veranderingen die spelen en gaan spelen binnen onze (2.0-)maatschappij. In onderstaand filmpje legt hij deze veranderingen uit en heeft, als je het mij vraagt, een helder verhaal.
